Aangezien de Lewis jas nog niet geschikt is voor baby’s, maakte ik voor mijn zoontje alvast een jasje voor volgende winter. We vroegen zijn één jaar oudere neefje om er voor deze wedstrijd mee te poseren. Hoewel het neefje normaal ontzettend graag buiten gaat wandelen, had hij er op de dag van de fotoshoot niet zo veel zin in. Gelukkig konden we toch enkele goede momenten stelen om de jas vanuit verschillende hoeken te fotograferen (enkel de kap opzetten lukte niet).
Ik zag het als een uitdaging om het geruite stofje, dat door de echtgenoot eerst fronsend als “opa-stofje” omschreven werd, te verwerken tot een hip kindervestje. Een soepele stof die gemakkelijk rafelt aan de randen, het bleek niet de eenvoudigste keuze te zijn voor mijn eerste zelfgemaakte jas ooit. Maar met de groene gabardine in exact de goede tint, de vrolijke oranje paspel en de warme katoenfleece als voering, kon ik het resultaat toch als geslaagd beschouwen.
Nog een jaartje in de kast, benieuwd hoe het volgend jaar onze kleine man zal staan!

Join the discussion One Comment

Leave a Reply